محتوای مقاله ادامه داشت

امدادگران می گویند که آنها ممکن است هرگز ندانند که چند نفر در Queja ، در حدود 200 کیلومتری شهر گواتمالا ، در گل و لای دفن شده اند. دولت تخمین زده است که 150 نفر جان خود را از دست داده اند.

بازماندگان روز یکشنبه با ناامیدی به دنبال اقوام و وسایل ناچیز – لباس ، کمی غذا ، دام هایشان – با شجاعت در زمین های آزاد و رانش زمین که باعث نجات کار امداد و نجات شده بودند ، خطرناک بودند.

با اولین استراحت از روزهای باران بی وقفه که امکان دسترسی بیشتر فراهم شد ، هلی کوپترها در داخل و خارج از روستا و دهکده های اطراف آن وزوز می کردند و نیروهای امدادی و امداد و نجات را که حداقل شش جسد را بازیابی می کردند ، به ارمغان آوردند ، حتی اگر رانش های جدید منجر به به خطر افتادن جان بیشتر شود.

دست کم دو نفر در اثر سقوط هواپیمای سبک حامل کمک های بشردوستانه برای منطقه فاجعه در شهر گواتمالا کشته شدند ، در حالی که یک هلی کوپتر دیگر مجبور به فرود اضطراری شد.

رولاندو کال از جمله بازماندگانی بود که پیاده روی خیانت آمیز خود را به کویا ، محل سکونت مایان Poqomchi ‘در حدود 1300 نفر انجام داد و در جستجوی هر یک از 23 خویشاوند خود بود که در هنگام فروپاشی کوه کوه پس از روزها باران ، در گل و لای گم شد.

کال با اشاره به انبوهی از آوارهایی که خانه اش قبلاً در آن قرار داشت ، گفت: “اینجا جایی است که تمام خانواده من و خانه من ویران شده اند” ، یک لجن گسترده از زمین لخت در برابر چشم انداز سرسبز و خانه های باقی مانده فراتر از آن خیره می شود.

کال ، که روز یکشنبه از سانتا النا همسایه ، جایی که پناه گرفته است ، به کوجا رفت و گفت: “من دیگر جایی برای زندگی ندارم.” “بدون غذا ، بدون پول. من بدبختم