همه این دستگاه ها دارای پمپ هوا هستند که وظیفه مکش هوا به داخل دستگاه را بر عهده دارد. در دم، هوا را به ریه ها انتقال و سپس از طریق خون اکسیژن به سلول های بدن انسان می رساند. پزشک شما پس از بررسی یا با آزمایش خون یا از طریق پوست ، متوجه خواهد شد که شما به اکسیژن اضافی نیاز دارید. در مخزن گاز اکسیژن فشرده، ، اکسیژن تحت فشار بالا داخل سیلندر یا از طریق فشار مخزن فلزی، فشرده می شود. شما بایستی بعد از گذشت چند روز ، ظرف مخزن خالی را با ظرف پر جایگزین کنید. و اینکه شما در چه زمان های نیاز به دریافت آن خواهید داشت. در دستگاه اکسیژن ساز قابل حمل که به آنها پرتابل هم گفته میشود، این قابلیت وجود دارد که اکسیژن خروجی از آن مطابق با نیاز بیمار تنظیم گردد. اکسیژن سازهای قابل حمل ، اکسیژن ضروری را هرجایی که فرد نیاز داشته باشد و در هر مکانی فراهم می کنند. تا چقدر نیاز به دستگاه اکسیژن ساز دارم؟

جریان هوایی که دستگاه اکسیژن ساز می تواند خارج کند بین 0.5 تا 5 لیتر بر دقیقه قابل تنظیم است و می توان این جریان را ، بر حسب نیاز تغییر داد. اما به دلیل سنگینی و حجم بالا، نسبت به دستگاه های پرتابل و قابل حمل ، جابجایی آنها سخت تر از نمونه های قابل حمل است. اکسیژن ساز پرتابل وجود دارد که بسیار پیشرفته تر است و سایز آن به قدری کوچک است که به راحتی می توانید آن را به کمربند خود ببندید و استفاده کنید.این موضوع درهنگام فعالیت های روزانه،دویدن و ورزش کارتان را بسیار راحت تر می کند و می توانید در حین این فعالیت ها از دستگاه استفاده کنید،بدون آن که مزاحمتی برای شما به وجود بیاورد.مدل های جدید دستگاه اکسیژن ساز پرتابل هم قابلیت اتصال به خودرو و کار با باتری و شارژ را دارند.در این صورت بیمارن دیگر نگرانی راجع به تمام شدن شارژ دستگاه را نخواهند داشت. بعضی از افراد ممکن است فقط در هنگام ورزش یا خواب به اکسیژن ساز نیاز داشته باشند. هنگام استفاده از محفظه دوم محفظه اول احیا شده و برای استفاده پس از اشباع محفظه دوم آماده می شود و این روند تا زمانی که دستگاه روشن است ادامه دارد.

از یک روش ساده و خاص برای تولید اکسیژن استفاده می کنند.آنها برای کار شبانه روزی و پیوسته در نظر گرفته شده اند. دستگاه اکسیژن ساز چگونه کار می کند و چطور اکسیژن مورد نظر را برای بیماران تهیه می کند ؟ اکسیژن ساز ها زمانی مورد استفاده قرار می گیرند که بیمار طبق تجویز پزشک متخصص در شرایطی خاص ، نیازمند اکسیژن باشد. تمام دستگاه های اکسیژن ساز از یک روش ساده و خاص برای تولید اکسیژن استفاده می کنند. اگر نوع برقی آن را دارید، اگر منبع برق از بین برود، به یک منبع برق اضطراری برای اکسیژن ساز نیاز خواهید داشت. جریان پالسی ظرفیت تولید 5-1 لیتر در هر دقیقه را دارن که می توان برحسب نیاز آن را تنظیم کرد. برخی از دستگاه های همراه هم قابلیت تولید اکسیژن تا سه لیتر در هر دقیقه را نیز دارند. همچنین عناصری چون نئون، زنون، آرگون، هلیم، کریپتون و مقادیری از ترکیباتی چون کربن دی اکسید، کربن مونوکسید، متان و برخی هیدروکربنها و اکسیدهای نیتروژن و گوگرد که نقش آلاینده هوا را دارد، در هوا وجود دارند . اگر نیازتان هب اکسیژن رسانی بیشتر باشد، اغلب جدا از کپبول که نیاز به شارژینیی دارد، استفاده از کپسول اکسیژن است.

شیر برقی : این دریچه، هوا را به داخل سیلندرهای زئولیت وارد کرده و از طرفی نیتروژن جدا شده از ملکول های هوا را از دستگاه خارج می کند. البته خلوص اکسیژنی که با دستگاه های باتری دارد تولید می شود از اکسیژن تولید شده توسط دستگاه اکسیژن ساز برقی کمتر است. بنابراین اکسیژن خالص (با خلوص 90 درصد) می تواند جذب اکسیژن را بالا برده و میزان اکسیژن محلول در خون را افزایش دهد تا بیمار به زندگی عادی خود ادامه دهد. پس از آن ، اکسیژن جدا شده درون محفظه ای جمع می شود و با استفاده از کمپرسور فشار اکسیژن را بالا برده و به حدود 220 میلیمتر جیوه می رساند. CO2 انرژی و مولکولها را جذب می کند ، یک مایکروویو با تکنولوژی بالا. در این صورت شما با یک نگاه ساده به سیستم متوجه خواهید شد که شرایط در چه وضعیتی است. لطفاً کتابچه راهنمای خود را بررسی کنید تا ببینید از چه فرمی از حامل شما استفاده می کند. به عنوان مثال برای افرادی که از بیماری های تنفسی مانند آسم حاد یا مزمن و دیگر اختلالات تنفسی غیر حاد رنج می برند یک دستگاه اکسیژن ساز که میتواند 3 تا 5 لیتر اکسیژن در دقیقه را تولید کنید ، گزینه مناسبی است.